سرمایه اصطلاح گسترده ای است که می تواند هر چیزی را که به صاحبان آن، ارزش یا منفعت می بخشد، توصیف کند، مانند یک کارخانه و ماشین آلات آن، مالکیت معنوی مانند حق ثبت اختراع، یا دارایی های مالی یک کسب و کار و یا یک فرد.
در حالی که خود پول ممکن است به عنوان سرمایه تعبیر شود، اما در حقیقت سرمایه اغلب با پول نقدی مرتبط است که برای اهداف تولیدی یا سرمایه گذاری به کار گرفته می شود؛ به طور کلی، سرمایه یک جزء حیاتی برای اداره یک کسب و کار روزانه و تامین مالی رشد آتی آن است.
سرمایه تجاری یک کسب و کار ممکن است از عملیات آن کسب و کار و یا از طریق بدهی یا تامین مالی سهام ایجاد شود. منابعی که سرمایه یک کسب و کار از آن تامین می شود عبارتند از:
- پس انداز شخصی
- دوستان و خانواده
- فرشتگان سرمایه گذاری
- سرمایه گذاران خطرپذیر (VC)
- شرکت ها
- دولت ها، ارگان ها و نهادها
- وام های خصوصی
- عرضه عمومی با IPO
در هنگام بودجه بندی، کسب و کارها معمولاً بر سه نوع سرمایه تمرکز می کنند: سرمایه در گردش، سرمایه سهام و سرمایه بدهی؛ یک کسب و کار در صنعت مالی، سرمایه تجاری را نیز به عنوان جزء چهارم برای خود شناسایی می کند.
مفهوم سرمایه
از دیدگاه اقتصاددانان، سرمایه کلید عملکرد هر واحد است، خواه آن واحد یک خانواده، یک تجارت کوچک، یک شرکت بزرگ یا کل اقتصاد باشد.
دارایی های سرمایه ای را می توان در بخش جاری یا بلندمدت ترازنامه یافت؛ این دارایی ها ممکن است شامل وجه نقد، معادل های نقدی و اوراق بهادار قابل فروش و همچنین تجهیزات و ماشین آلات تولیدی، و املاک و مستغلات باشند.
نکته مهم
در گسترده ترین مفهوم، سرمایه می تواند اندازه گیری ثروت و منبعی برای افزایش ثروت باشد. افراد سرمایه و دارایی های سرمایه ای را به عنوان بخشی از دارایی خالص خود نگهداری می کنند، همچنین شرکت ها دارای ساختار سرمایه ای هستند که ترکیبی از سرمایه بدهی، سرمایه سهام و سرمایه در گردش بوده که از آن برای مخارج روزانه ای که نیاز دارند، استفاده می کنند.
سرمایه معمولاً وجه نقد و یا دارایی های با نقدشوندگی بالا است که برای مخارج سرمایه ای نگهداری می شوند؛ به معنای گسترده تر آن، این اصطلاح ممکن است به گونه‌ای بیان شود که تمام دارایی‌های یک شرکت را که دارای ارزش پولی هستند، مانند تجهیزات، املاک و مستغلات و موجودی کالای آن را شامل شود. اما زمانی که شرکت بودجه بندی سرمایه گذاری های خود را تهیه می کند، سرمایه در حقیقت جریان نقدی موجود در کسب و کار می باشد.
به طور کلی، سرمایه می تواند منبعی باشد که افزایش ثروت را از طریق سرمایه گذاری مستقیم یا سرمایه گذاری در پروژه های خاصی فراهم می کند؛ افراد سرمایه و دارایی های سرمایه ای را به عنوان بخشی از دارایی های خالص خود نگهداری می کنند و از طرفی شرکت ها دارای ساختار سرمایه مخصوص به خود هستند که شامل سرمایه بدهی، سرمایه سهام و سرمایه در گردش برای مخارج روزانه شان می شود.
روش تامین مالی سرمایه در گردش برای شرکت ها و همچنین نحوه سرمایه گذاری این سرمایه در گردش و از طرفی چگونگی ایجاد بازدهی از آن امری بسیار مهم است.
نحوه استفاده از سرمایه
سرمایه توسط شرکت ها برای پرداخت هزینه تولید کالاها و خدمات و در نهایت برای ایجاد سود استفاده می شود؛ شرکت ها از سرمایه خود برای سرمایه گذاری در موارد مختلف و برای ایجاد ارزش برای کسب و کارشان استفاده می کنند. با سرمایه گذاری، یک کسب و کار یا یک فرد به دنبال کسب بازدهی بالاتر از هزینه های سرمایه خود است.
در اقتصاد بین الملل، سرمایه مالی توسط اقتصاددانان تجزیه و تحلیل می شود تا بفهمند که سرمایه چگونه بر رشد اقتصادی تأثیر می گذارد؛ اقتصاددانان معیارهای مختلفی از جمله درآمد شخصی و مصرف شخصی را از نهادهای منتشر کننده آمار و اطلاعات استخراج و مورد بررسی قرار می دهند، میزان و نوع سرمایه گذاری سرمایه را می توان در گزارشات تولید ناخالص داخلی فصلی منتشر شده توسط این سازمان ها مشاهده کرد.
اغلب، سرمایه تجاری و سرمایه مالی از دیدگاه ساختار سرمایه شرکت ها مورد ارزیابی قرار می گیرد؛ در ایالات متحده، بانک ها موظفند حداقل مقدار سرمایه را به عنوان یک الزام کنترل ریسک (که گاهی اوقات سرمایه اقتصادی نامیده می شود) طبق دستور بانک مرکزی و مقررات بانکی در اختیار داشته باشند، که در ایران تحت عنوان کفایت سرمایه نامیده می شود.
سایر شرکت های خصوصی غیر بانکی نیز مسئول ارزیابی آستانه سرمایه خود هستند، آستانه سرمایه آن میزان از سرمایه است که می تواند بین مصارف هزینه ای و خریدهای سرمایه گذاری قرار گیرد.
ساختار سرمایه تجاری
ترازنامه یک شرکت شکل ساختار سرمایه آن را ارائه می دهد که بین دارایی ها، بدهی ها و حقوق صاحبان سهام تقسیم می شود، این موضوع ترکیب ساختار را برای شرکتها مشخص می کند.
تامین مالی بدهی نشان دهنده بخشی از ساختار سرمایه شرکت است که باید در طول زمان از طریق بدهی های برنامه ریزی شده بازپرداخت شود. تامین مالی سهام، به معنای فروش سهام، از طریق روش های گوناگون، سرمایه نقدی را برای کسب و کار فراهم می کند که در بخش حقوق صاحبان سهام ترازنامه نیز گزارش می شود، سرمایه بدهی معمولاً با نرخ پایین تر و مقررات سختگیرانه تری برای بازپرداخت آن همراه است.
برخی از نسبت های کلیدی برای تحلیل و ارزیابی سرمایه تجاری شرکت ها عبارتند از میانگین وزنی هزینه سرمایه، بدهی به حقوق صاحبان سهام، بدهی به سرمایه و بازده حقوق صاحبان سهام.
انواع سرمایه
در زیر چهار نوع اصلی سرمایه که کسب و کارها بر روی آنها تمرکز می کنند با جزئیات بیشتر آورده شده است
سرمایه از نوع بدهی
یک کسب و کار می تواند با وام گرفتن سرمایه به دست آورد؛ این سرمایه بدهی است و می توان آن را از طریق منابع خصوصی و یا دولتی به دست آورد؛ برای شرکت های بزرگ و متوسط این اغلب از طریق استقراض از بانک ها و سایر موسسات مالی یا انتشار اوراق قرضه بدست می آید و برای کسب و کارهای کوچک، منابع سرمایه ممکن است شامل دوستان و خانواده، وام دهندگان آنلاین، شرکت های اعتباری و کمک ها و وامهای دولتی باشد.
مانند افراد، کسب و کارها نیز باید دارای سابقه اعتباری فعال برای به دست آوردن سرمایه بدهی باشند، داشتن سرمایه بدهی مستلزم بازپرداخت منظم بهره آن است؛ نرخ بهره بسته به نوع سرمایه به دست آمده و سابقه اعتباری وام گیرنده متفاوت خواهد بود.
افراد به درستی بدهی را به عنوان باری بر دوش می بینند، اما کسب و کارها آن را به عنوان یک فرصت می بینند، حداقل تا زمانی که بدهی از کنترل خارج نشود؛ دریافت بدهی تنها راهی است که اکثر کسب و کارها می توانند به اندازه کافی یک مبلغ کلان برای سرمایه گذاری های عمده خود در آینده به دست آورند، اما هم کسب‌وکارها و هم سرمایه‌گذاران بالقوه این کسب و کارها باید نسبت بدهی به سرمایه را زیر نظر داشته باشند تا از ورود بیش از حد آن به شرکت جلوگیری کرده و از ریسک های بزرگ مالی اجتناب کنند.
انتشار اوراق قرضه یکی از راه‌های مورد علاقه شرکتها برای افزایش بدهی در ساختار سرمایه شان است، به‌ویژه زمانی که نرخ‌های بهره پایین بوده و وام گرفتن ارزان‌تر باشد؛ به عنوان مثال، در سال 2020، طبق گزارش Moody’s Analytics، انتشار اوراق قرضه شرکتی توسط شرکت های آمریکایی نسبت به سال گذشته 70 درصد افزایش یافته بود.
متوسط بازده اوراق قرضه شرکتی پس از آن به پایین ترین سطح طی چند ساله اخیر خود یعنی حدود 2.3 درصد رسید.
سرمایه از نوع سهام
سرمایه سهام می تواند به اشکال مختلفی وجود داشته باشد، که به طور معمول، شامل سهام خصوصی، سهام عمومی و حقوق صاحبان سهام املاک و مستغلات می باشد.
سهام خصوصی و عمومی معمولاً به شکل سهام در ساختار سرمایه و ترازنامه یک شرکت وجود دارند؛ تنها تمایز در اینجا این است که سهام عمومی با عرضه سهام شرکت در بورس اوراق بهادار افزایش می‌یابد در حالی که سهام خصوصی در میان گروهی بسته از سرمایه‌گذاران افزایش می‌یابد.
زمانی که یک سرمایه گذار شخصی یا انفرادی، سهامی را خریداری می کند، سرمایه خود را در اختیار یک شرکت قرار می دهد؛ البته، بزرگ‌ترین موج‌ها در افزایش سرمایه در جهان زمانی اتفاق می‌افتد که یک شرکت یک عرضه اولیه عمومی (IPO) را در بازار سرمایه انجام می دهد.
سرمایه در گردش
سرمایه در گردش یک شرکت عبارت است از دارایی های سرمایه ای با نقدشوندگی بالا که برای انجام تعهدات روزانه در کسب و کار موجود هستند، که از دو طریق محاسبه می شود:
سرمایه در گردش = دارایی های جاری – بدهی های جاری
حساب های دریافتنی + موجودی – حساب های پرداختنی
سرمایه در گردش، نقدینگی کوتاه مدت شرکت را نشان می دهد و به طور خاص، نشان دهنده توانایی شرکت در پوشش بدهی ها، حساب های پرداختنی و سایر تعهداتی است که ظرف یک سال سررسید می شوند.
توجه داشته باشید که سرمایه در گردش به صورت دارایی های جاری منهای بدهی های جاری آن تعریف می شود و بنابراین شرکتی که بدهی های بیشتری نسبت به دارایی ها دارد، به زودی با کمبود سرمایه در گردش مواجه خواهد شد.
سرمایه تجاری
هر کسب و کاری برای فعالیت و ایجاد بازدهی سودآور به سرمایه قابل توجهی نیاز دارد؛ تجزیه و تحلیل ترازنامه کسب و کار برای بررسی و ارزیابی سرمایه تجاری آن انجام می شود.
سرمایه تجاری اصطلاحی است که توسط کارگزاری ها و سایر موسسات مالی که روزانه تعداد زیادی معامله انجام می دهند استفاده می شود؛ سرمایه تجاری به مقدار پولی که یک فرد یا یک شرکت برای خرید و فروش اوراق بهادار مختلف در اختیار دارد، گفته می شود.
سرمایه گذاران ممکن است با استفاده از انواع روش ها سعی کنند به سرمایه تجاری خود بیافزایند، در این روش ها سعی می شود با تعیین درصد ایده آل سرمایه برای سرمایه گذاری در هر معامله، بهترین استفاده را از آن میزان وجوه داشته باشند.
به ویژه، برای موفقیت، معامله گران باید درصدی از وجوه خود را برای استراتژی های سرمایه گذاری خود ذخیره کنند و آنها را در معاملات وارد نکنند.
یک شرکت کارگزاری بزرگ مانند Charles Schwab یا Fidelity Investments، سرمایه تجاری قابل توجهی را به هر یک از متخصصان سرمایه گذاری که سهام و سایر دارایی ها را برای آنان معامله می کنند اختصاص می دهند.
سرمایه در مقابل پول
در هسته سرمایه، پول نهفته است؛ با این حال، برای اهداف مالی و تجاری، سرمایه اغلب بر اساس عملیات ها و سرمایه گذاری هایی که در آینده انجام خواهد شد نگریسته می شود.
سرمایه معمولا با هزینه همراه است، برای سرمایه بدهی، این هزینه عبارت است از بهره مورد نیاز برای بازپرداخت آن. برای سرمایه سهام، این هزینه عبارت است از بازده مورد انتظار سهامداران.
به طور کلی، سرمایه برای کمک به توسعه و رشد شرکت به کار گرفته می شود.
سرمایه در اقتصاد به چه معناست؟
برای یک اقتصاددان، سرمایه معمولاً به معنای دارایی های نقد است؛ به عبارت دیگر، پول نقد در دست است که برای خرج کردن به عنوان سرمایه استفاده می شود؛ چه در مورد نیازهای روزمره و یا در مورد پروژه های بلندمدت؛ در مقیاس جهانی، سرمایه تمام پولی است که در حال حاضر در گردش بوده و برای نیازهای روزمره یا سرمایه گذاری های بلندمدت در اقتصاد جهانی مورد استفاده قرار می گیرد.
سرمایه در یک تجارت به چه معنی است؟
سرمایه یک کسب و کار، پولی است که برای تأمین مالی عملیات روزانه یا سرمایه در گردش و سرمایه گذاری برای توسعه آن کسب و کار برای آینده در دسترس شرکت است؛ درآمد حاصل از تجارت آن کسب و کار نیز یکی از منابع سرمایه می باشد.
دارایی های سرمایه ای به طور کلی یک اصطلاح گسترده تر می باشد؛ دارایی های سرمایه ای یک فرد یا یک کسب و کار ممکن است شامل املاک و مستغلات، اتومبیل، سرمایه گذاری های (بلند مدت یا کوتاه مدت) و سایر دارایی های ارزشمند آن شرکت باشد، همچنین یک کسب و کار ممکن است دارایی های سرمایه ای دیگری از جمله ماشین آلات گران قیمت، موجودی های کالا، فضای انبار، تجهیزات اداری، و حق اختراع و سرقفلی هایی را هم داشته باشد.
بسیاری از دارایی‌های سرمایه‌ای، نقدشوندگی پایینی دارند، یعنی نمی‌توان آنها را برای رفع نیازهای فوری کسب و کار به راحتی به پول نقد تبدیل کرد.
شرکتی که مجموعاً ارزش سرمایه خود را افزایش می دهد، این افزایش در میزان سرمایه، شامل تمام اقلام متعلق به کسب و کار و همچنین تمام دارایی های مالی آن (منهای بدهی های آن) می شود؛ اما یک شخص حسابدار که بودجه روزانه شرکت را مدیریت و کنترل می کند، فقط جریان نقدی شرکت را به عنوان سرمایه در نظر می گیرد.
نمونه هایی از سرمایه کسب و کار
هر دارایی مالی که مورد استفاده قرار می گیرد ممکن است نوعی سرمایه باشد، موجودی یک حساب بانکی، عواید حاصل از فروش سهام یا عواید حاصل از انتشار اوراق قرضه همگی نمونه هایی از سرمایه هستند؛ درآمد حاصل از عملیات جاری یک کسب و کار نیز به عنوان سرمایه وارد ترازنامه آن شرکت می شود.
3 منبع تامین سرمایه کسب و کار ها کدام ها هستند؟
اکثر کسب و کارها بین سرمایه در گردش، سرمایه سهامداران و سرمایه بدهی تمایز قائل می شوند، اگرچه آنها با هم همپوشانی دارند.
سرمایه در گردش پولی است که برای انجام عملیات روزانه کسب و کار و پرداخت سریع تعهدات آن لازم است.
سرمایه از طریق انتشار سهام در شرکت، به صورت عمومی یا خصوصی افزایش می‌یابد و برای تأمین مالی توسعه کسب و کار استفاده می‌شود.
سرمایه بدهی نیز پول قرض گرفته شده است؛ در ترازنامه، مبلغ وام گرفته شده تبدیل به دارایی سرمایه ای می شود.
سخن پایانی
کلمه سرمایه بسته به نوع استفاده آن معانی مختلفی دارد.
در ترازنامه شرکت، سرمایه، پولی است که برای استفاده فوری در دسترس است، چه برای ادامه کار روزانه یا برای راه اندازی یک پروژه و طرح جدید؛ بسته به نوع و استفاده مورد نظر، ممکن است سرمایه در ترازنامه به عنوان سرمایه در گردش، سرمایه حقوق صاحبان سهام یا سرمایه بدهی نیز تعریف شود؛ کارگزاری های معاملات سهام و اوراق بهادار نیز سرمایه معاملاتی یا تجاری را برای معاملات سهام عنوان و شناسایی می کنند، که پول نقد موجود برای معاملات معمول، در بازارها است.
هنگامی که یک شرکت دارایی های سرمایه ای خود را شناسایی و اعلام می کند، در حقیقت شامل تمام دارایی های آن شرکت است که دارای ارزش نقدی هستند، مانند تجهیزات و املاک و مستغلات.
وقتی اقتصاددانان سرمایه را ارزیابی می کنند، اغلب به نقدینگی در گردش در کل اقتصاد نگاه می کنند؛ برخی از شاخص‌های اصلی اقتصاد ملی، بر پایه تمامی نقدینگی در گردش آن اقتصاد است.
