افزایش ارزش شرکتها بر اساس ارزشگذاری آنها

مدل‌های ارزش‌گذاری مطلق تلاش می‌کنند تا ارزش ذاتی یا «واقعی» یک سرمایه‌گذاری را تنها بر اساس اصول بنیادی آن سرمایه گذاری بیابند. ارزیابی این اصول به سادگی به این معنی است که شما فقط روی مواردی مانند سود سهام، جریان نقدی و نرخ رشد یک شرکت متمرکز خواهید بود. مدل‌های ارزش‌گذاری که در این دسته قرار می‌گیرند شامل مدل تنزیل سود سهام، مدل جریان نقدی تنزیل‌شده و مدل مبتنی بر دارایی ها است.

در مقابل، مدل‌های ارزشیابی نسبی یا مدل بازار با مقایسه شرکت مورد نظر با سایر شرکت‌های مشابه در بازار سرمایه عمل می‌کنند. این روش ها شامل محاسبه ضریب برخی نسبت ها، مانند ضریب قیمت به سود (P/E)، ضریب قیمت به فروش (P/S) و مقایسه آنها با ضریب شرکت های مشابه است.

به عنوان مثال، اگر ضریب P/E یک شرکت کمتر از ضریب P/E یک شرکت قابل مقایسه باشد، ممکن است شرکت اصلی کم ارزش تلقی شود. به طور معمول، محاسبه مدل ارزش گذاری نسبی بسیار ساده تر و سریعتر از مدل ارزش گذاری مطلق است، به همین دلیل است که بسیاری از سرمایه گذاران و تحلیلگران تحلیل خود را با این مدل آغاز می کنند.

انواع روش های ارزش گذاری

روش های مختلفی برای ارزیابی و ارزشگذاری سهام شرکتها و سایر دارایی ها وجود دارد که در زیر به برخی از آنها می پردازیم:

روش مقایسه ای (روش مبتنی بر بازار یا نسبی)

تجزیه و تحلیل شرکت قابل مقایسه روشی است که به شرکت های مشابه، از نظر اندازه و صنعت، و نحوه تجارت آنها برای تعیین ارزش منصفانه برای یک شرکت یا یک دارایی نگاه می کند. روش معاملات گذشته به معاملات گذشته شرکت های مشابه نگاه می کند تا ارزش مناسب را تعیین کند. روش ارزشیابی مبتنی بر دارایی نیز وجود دارد که تمام ارزش دارایی های شرکت را با فرض اینکه به ارزش بازار منصفانه فروخته شده اند جمع می کند تا ارزش ذاتی آن دارایی به دست آید.

گاهی انجام همه این روش ها و سپس محاسبه میانگین موزون آنها برای محاسبه ارزش ذاتی یک دارایی مناسب خواهد بود. در این میان، برخی از روش‌ها برای صنایع خاصی مناسب‌تر هستند و برای برخی دیگر اصلا مناسب‌ نیستند. به عنوان مثال، شما از یک روش ارزشگذاری مبتنی بر دارایی ها برای ارزش گذاری شرکت مشاوره ای یا یک شرکت خدماتی که دارایی های بسیار کمی دارد استفاده نمی کنید. در عوض، برای این نوع کسب و کار از یک روش مبتنی بر درآمد های تنزیل شده استفاده خواهید کرد.

روش جریان تنزیل شده

تحلیلگران برای دارایی ها یا سرمایه گذاری ها با استفاده از جریان های نقدی ورودی و خروجی آتی تولید شده توسط آن دارایی، ارزشی قائل می شوند که به آن تحلیل جریان نقدی تنزیل شده (DCF) می گویند. این جریان‌های نقدی با استفاده از نرخ تنزیل به ارزش فعلی تنزیل می‌شوند، که نرخ این تنزیل بر مبنای بازده مورد انتظار سرمایه گذار خواهد بود.

نکته: در رویکردهای DCF برای ارزش‌گذاری و قیمت‌گذاری سهام، از روش هایی مانند مدل‌های تنزیل سود تقسیمی مانند مدل رشد گوردون، استفاده می‌شود.

اگر شرکتی در حال خرید ماشین‌آلاتی باشد، آن شرکت جریانات نقدی خروجی برای خرید آن ماشین آلات و همچنین جریانات نقدی مثبت ورودی ناشی از استفاده از آن دارایی ها و ماشین آلات را تجزیه و تحلیل می‌کند. تمام جریان های نقدی مذکور به ارزش فعلی تنزیل می شوند و کسب و کار ارزش فعلی خالص (NPV) را تعیین می کند. اگر NPV یک عدد مثبت باشد، شرکت باید سرمایه گذاری کرده و دارایی را خریداری نماید.

چگونه سود بر ارزش گذاری تاثیر می گذارد

فرمول سود هر سهم (EPS) به عنوان کل سود خالص در دسترس سهامداران عادی، تقسیم بر تعداد سهام عادی موجود در شرکت محاسبه می شود. EPS نشانگر سود هر سهم شرکت است و هر چه شرکت بتواند درآمد بیشتری به ازای هر سهم ایجاد کند، ارزش هر سهم برای سرمایه گذاران بیشتر خواهد بود.

تحلیلگران همچنین از نسبت قیمت به درآمد (P/E) برای ارزش گذاری سهام استفاده می کنند که به عنوان قیمت بازار هر سهم تقسیم بر EPS آن سهم محاسبه می شود. نسبت P/E محاسبه می کند که قیمت سهام نسبت به درآمد هر سهم چقدر گران است.

به عنوان مثال، اگر نسبت P/E یک سهام 20 باشد، این به معنای آن است که قیمت بازار سهم 20 برابر سود هر سهم آن شرکت می باشد. یک تحلیلگر این نسبت P/E را با سایر شرکت‌های همان صنعت و با نسبت P/E  بازار آن صنعت مقایسه می‌کند. در ارزشگذاری سهام، استفاده از نسبت‌هایی مانند P/E ، P/S و P/B برای ارزش‌گذاری یک شرکت، ارزش‌گذاری مبتنی بر بازار یا روش نسبی نامیده می‌شود.

محدودیت های ارزش گذاری

هنگامی که تصمیم می گیرید برای اولین بار از کدام روش ارزش گذاری برای ارزش گذاری یک سهام استفاده کنید، به راحتی می توانید تحت تأثیر تعداد تکنیک های ارزش گذاری موجود در دسترس سرمایه گذاران قرار بگیرید. روش‌های ارزیابی وجود دارند که نسبتاً ساده هستند، در حالی که سایر روش‌ها دارای پیچیدگی های بیشتری هستند.

متأسفانه، هیچ روش واحدی برای ارزشگذاری همه سهام به یک شکل وجود ندارد. هر سهم متفاوت است، و هر صنعت یا بخش دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ممکن است به چندین روش ارزش گذاری نیاز داشته باشد. در عین حال، روش‌های مختلف ارزش‌گذاری، ارزش‌های متفاوتی را برای یک دارایی یا سهام یک شرکت ایجاد می‌کنند که ممکن است تحلیلگران را به سمت استفاده از تکنیکی سوق دهد که مطلوب‌ترین خروجی را ارائه می‌دهد.

نمونه ای از ارزش گذاری سهام

روش‌های زیادی برای محاسبه ارزش‌گذاری وجود دارد و در مورد اینکه چه چیزی و در چه زمانی ارزش‌گذاری می‌شود، متفاوت خواهد بود. یک محاسبه رایج در ارزش گذاری یک کسب و کار شامل تعیین ارزش منصفانه تمام دارایی های آن  شرکت منهای همه بدهی های آن است. این یک محاسبه مبتنی بر دارایی است که تحت عنوان ارزش خالص دارایی ها (NAV) شناخته می شود. البته این روش برای شرکتهایی که دارایی محور هستند و درآمد آنها متکی بر دارایی های آنهاست استفاده می شود. به عنوان مثال شرکتهای سرمایه گذاری و هلدینگ ها و یا صندوق های سرمایه گذاری از جمله کسب و کارهایی هستند که از این طریق ارزشگذاری می شوند