تامین مالی با استفاده از صندوق های خصوصی

صندوق های خصوصی، و یا حتی شرکتهای سهام خصوصی صندوق ها یا شرکتهایی هستند که در تمام دنیا وظیفه دارند که به عنوان ناجی شرکتهای بحران زده و یا شرکتهایی که نیاز به کمک دارند تا احیا شوند، به ساختار سرمایه و مالکیت آن شرکتها ورود می کنند و تا زمانی که شرکت به رشد و بالندگی خود برسد در آن باقی می مانند. در کشور ما ایران هم چند سالی است که این صندوق ها به رسمیت شناخته شده و دارای مجوز فعالیت از سازمان بورس و اوراق بهادار هستند.

صندوق‌های سهام خصوصی ممکن است شرکت‌های خصوصی یا عمومی را به طور کامل خریداری کنند یا در چنین خریدهایی به عنوان بخشی از یک کنسرسیوم سرمایه‌گذاری کنند. آنها معمولاً در شرکت هایی که در بورس اوراق بهادار فهرست شده اند، سهام ندارند.

صندوق های خصوصی اغلب با سرمایه گذاری های خطرپذیر و صندوق های تامینی به عنوان یک سرمایه گذاری جایگزین دسته بندی می شوند. سرمایه گذاران در این نوع صندوق ها معمولاً ملزم به تعهد سرمایه قابل توجه برای سال ها (معمولا 5 تا 10 سال) هستند، به همین دلیل است که در برخی از کشورها دسترسی به چنین سرمایه گذاری هایی محدود به موسسات و افراد با ارزش خالص دارای های بالا است.

مفهوم صندوق های خصوصی

برخلاف سرمایه گذاری خطرپذیر (VC)، بیشتر شرکت ها و صندوق های سرمایه گذاری خصوصی به جای استارتاپ ها، در شرکت های بالغ سرمایه گذاری می کنند. این صندوق ها شرکت های پورتفوی خود را برای افزایش ارزش آن قبل از خروج از سرمایه گذاری، چندین سال مدیریت می کنند.

صنعت سهام خصوصی با توجه به افزایش اقبال به سرمایه گذاری های جایگزین و به دنبال بازده نسبتا قوی صندوق های سهام خصوصی از سال 2000 تا کنون به سرعت رشد کرده است. در سال 2021، خرید سهام خصوصی به رکورد 1.1 تریلیون دلار رسید که نسبت به سال 2020 دو برابر شده بود. سرمایه‌گذاری در سهام خصوصی در دوره‌هایی که بازارهای سهام دارای قیمتهای بالایی هستند و از طرفی نرخ‌های بهره نیز پایین هستند، سودآورتر و محبوب‌تر می‌شوند و برعکس زمانی که خلاف این وضعیت وجود داشته باشد، از سودآوری و محبوبیت آنها کاسته می شود.

ساختار صندوق های خصوصی که شامل نهادها و افرادی که مالکیت این صندوق ها را برعهده دارند و شرکتی هایی که مدیریت و ارکان این صندوق را به عهده می گیرند و پورتفوی سرمایه گذاری این صندوق ها در شکل زیر مشاهده می شود.

ورود صندوق‌های خصوصی به ساختار شرکتهای بالغ و مدیریت این شرکت ها تا زمانی که به رشد خوب و کاملی برسند، مدت زمانی بین 5 تا 10 سال طول می کشد لذا پول سرمایه‌گذاری شده در آنها برای برداشت‌های بعدی در دسترس نیست، البته لازم به ذکر است که این صندوق ها می توانند در بازار سرمایه، دارای معاملات ثانویه باشند، لذا در صورت وجود بازارگردان و یا خریدار و فروشنده در بازار، واحدهای موجود صندوق ها قابل نقل و انتقال بین سرمایه گذاران می باشند.

صندوق ها معمولاً پس از چند سال شروع به توزیع سود بین سرمایه گذاران خود می کنند. متوسط دوره نگهداری سهام برای یک صندوق خصوصی در سال 2021 حدود پنج سال بود.

برخی از شرکتها و صندوق های خصوصی (Private Equity) بزرگ در دنیا عبارتند از:

Blackstone

KKR & Co. Inc

Carlyle Group Inc

Apollo Global Management Inc

تخصص های صندوق های خصوصی

برخی از شرکت ها و صندوق های سرمایه گذاری خصوصی در دسته خاصی از معاملات سهام خصوصی تخصص دارند. در حالی که سرمایه گذاری جسورانه نیز اغلب به عنوان زیرمجموعه‌ای از صندوق و سهام خصوصی فهرست می‌شود، عملکرد و مهارت‌های متمایز آن باعث ایجاد شرکت‌های سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیز اختصاصی شده است که بر آن بخش تسلط دارند. سایر تخصص های سهام خصوصی عبارتند از:

صندوق های خصوصی متخصص سرمایه‌گذاری بر روی شرکتهایی تحت عنوان شرکتهای پریشان بوده که این نوع از شرکتها در حال مبارزه با نیازهای مالی حیاتی خود هستند.

متخصص در تامین مالی شرکت های در حال توسعه فراتر از مرحله راه اندازی آنها

متخصص در سرمایه گذاری بر روی معاملات فناوری یا انرژی

متخصص در خرید و فروش های ثانویه، شامل فروش یک شرکت سهامی خاص که به مرحله بالندگی خود رسیده به شرکت ها و افراد دیگر

متخصص در واگذاری بخشی از سهام شرکتهای زیر مجموعه و عدم خروج کامل از آن

انواع معاملات صندوق ها و سهام خصوصی

معاملاتی که شرکت های سهامی خاص برای خرید و فروش شرکت های پرتفوی خود انجام می دهند را می توان با توجه به شرایط آنها به گروه های زیر تقسیم کرد:

این خرید جزء اصلی معاملات سهام خصوصی است که شامل خرید کل یک شرکت اعم از دولتی، شبه دولتی یا خصوصی است. سرمایه گذاران صندوق های خصوصی که سهام یک شرکت با عملکرد ضعیف را در اختیار می گیرند، اغلب به دنبال کاهش هزینه ها هستند و ممکن است عملیات آن را نیز بازسازی کنند.

نوع دیگری از تملیک سهام خصوصی، بدین گونه است که در آن سرمایه‌گذاران سهام خصوصی، بخش‌هایی از یک شرکت بزرگ‌تر را خریداری می‌کنند، که آن بخش از شرکت معمولاً یک کسب و کار غیر اصلی برای آن شرکت بزرگ تلقی شده که توسط شرکت اصلی آن برای فروش گذاشته می‌شود. در این نوع معاملات توسط صندوق های خصوصی، این صندوق ها تمایل به دریافت چند برابر ارزش کمتری نسبت به سایر خریدهای سهام خصوصی دارند، اما گاهی می‌تواند پیچیده‌تر و ریسک‌پذیرتر باشند.

در یک خرید ثانویه، یک صندوق خصوصی یک شرکتی را با درجه بحران بالا را از یک گروه دیگر به جای یک شرکت بورسی خریداری می کند. همواره فرض بر این است که چنین معاملاتی یک فروش پرخطر محسوب شود، اما در میان افزایش تخصص صندوق های خصوصی این نوع معاملات بسیار رایج‌ شده‌اند.

سایر استراتژی‌های خروج برای سرمایه‌گذاری با سهام خصوصی شامل فروش یک شرکت در پورتفوی به یکی از رقبای خود و همچنین عرضه اولیه سهام آن در بازار سرمایه است.