افزایش ارزش شرکت ها بر اساس با کیفیت نمودن سودهای شرکت

مفهوم کیفیت سود

یکی از اعدادی که تحلیلگران دوست دارند آن را دنبال کنند، درآمد خالص است. این یک عدد مرجع برای چگونگی عملکرد شرکت از منظر سودآوری را نشان می دهد. اگر درآمد خالص شرکت بالاتر از سه ماهه یا سال قبل خود باشد، و همینطور اگر از برآوردهای تحلیلگران پیشی بگیرد، یک برد برای شرکت محسوب می شود.
اما این اعداد درآمد چقدر قابل اعتماد هستند؟ با توجه به رویه های حسابداری بی شماری که وجود دارد، شرکت ها می توانند اعداد سود خود را به سمت بالا یا پایین دستکاری کنند تا نیازهای خود را برآورده کنند.
برخی از شرکت ها سود خود را به سمت پایین دستکاری می کنند تا میزان مالیات برآوردی که باید پرداخت کنند را کاهش دهند. برخی دیگر راه هایی برای افزایش مصنوعی درآمدها و سودهای خود پیدا می کنند تا آنها را برای تحلیلگران و سرمایه گذاران بهتر جلوه دهند.
گفته می شود شرکت هایی که درآمد خود را دستکاری می کنند کیفیت درآمد ضعیف یا پایینی دارند. شرکت هایی که سود خود را دستکاری نمی کنند دارای کیفیت سود بالاتری هستند. این به این دلیل است که با بهبود کیفیت سود یک شرکت، نیاز آن به دستکاری سود برای به تصویر کشیدن یک وضعیت مالی خاص کاهش می یابد. با این حال، بسیاری از شرکت‌های با کیفیت سود بالا همچنان اطلاعات مالی خود را طوری تنظیم می‌کنند تا بار مالیاتی خود را به حداقل برسانند.
همانطور که در بالا ذکر شد، شرکت هایی با کیفیت بالای درآمد از استانداردهای حسابداری GAAP که در بسیاری از کشورهای دنیا استفاده می شود، پیروی می کنند. ویژگی های اساسی این استانداردها قابلیت اطمینان و مرتبط بودن آن است. به این معنا که:
قابلیت اطمینان: یعنی معیاری قابل تأیید، عاری از خطا یا سوگیری است و به طور دقیق تراکنش را نشان می دهد.
مرتبط بودن: یعنی قدرت پیش بینی دارد. می تواند پیش بینی های قبلی را تأیید یا در تضاد با آن باشد و هنگام انجام پیش بینی های جدید ارزش فوق العاده ای دارد.
عملکرد کیفیت سود چگونه است؟ و چگونه برآورد می شود؟
راه های زیادی برای سنجش کیفیت سود با مطالعه گزارش سالانه یک شرکت وجود دارد.
تحلیلگران معمولا از بالای صورت سود و زیان یک شرکت شروع می کنند و به سمت پایین حرکت می کنند. به عنوان مثال، شرکت هایی که رشد فروش بالایی را گزارش می کنند ممکن است این رشد بالا در اثر فروش های اعتباری و نسیه شرکت ایجاد شده باشند، تحلیلگران نسبت به فروش هایی که فقط به دلیل شرایط اعتباری ضعیف شرکت حاصل شده باشند، محتاط هستند. (تغییرات در فروش اعتباری یا حساب های دریافتنی را می توان در ترازنامه و صورت جریان نقدی یک کسب و کار مشاهده کرد.)
تحلیلگران با ارزیابی صورت سود و زیان، ممکن است به دنبال تغییراتی بین جریان نقد عملیاتی و درآمد خالص کسب و کار باشند. شرکتی که درآمد خالص بالایی دارد اما جریان های نقدی منفی ناشی از عملیات دارد، در جایی غیر از فروش به این درآمدهای ظاهری دست می یابد.
تعدیل‌های یکباره برای درآمد خالص، که به عنوان درآمد یا هزینه‌های غیر تکراری نیز شناخته می‌شوند هم یکی دیگر از نشانه های هشدار و قرمز است. به عنوان مثال، یک شرکت ممکن است هزینه های خود را در سال جاری با بازپرداخت تمام بدهی خود به صورت یکجا در سالها یا سال آتی کاهش دهد، این امر باعث کاهش هزینه های بدهی و افزایش درآمد خالص برای سال جاری می شود و در عین حال مشکل بازپرداخت را کاهش می دهد. طبیعتاً سرمایه گذاران بلندمدت به این حرکت اهمیتی نمی دهند.